Wanneer ben jij gestart als vrijwilliger op Kasteel de Haar?
Op 1 mei 1997 stond in de VAR, het plaatselijke krantje, een advertentie van Kasteel de Haar. Kort daarvoor was kasteel de Haar begonnen met werken met vrijwilligers. Er werden verschillende vrijwilligers gevraagd. Ook winkelmedewerkers. Als bakkersdochter sprak mij dat wel aan. Na een sollicitatiegesprek kon ik beginnen. Alles was nieuw, leuk en interessant. We waren met 15 vrijwilligers in totaal. Moet je je voorstellen! Nu zijn dat er ruim 230.
Ik ben begonnen in het souterrain. Ingericht met onder andere een vitrine met souvenirs, folders in verschillende talen en een tafel met boeken. Ook was er koffie verkrijgbaar met appelgebak en frisdrank.
Hoe zag jouw vrijwilligerswerk er toen uit?
De openstelling van het kasteel stond nog in de kinderschoenen. Het kasteel was alleen in het weekend open en verder meestal in de vakanties, maar niet met kerst. Per dag waren er maar twee gidsen. Als de baron de maand september kwam, waren wij vrij. Na het vertrek van de baron stonden er prachtige suikerwerken in het souterrain die overgebleven waren.
Wij hebben een keer gevraagd de baron te mogen ontmoeten. Dat lukte. We waren allemaal ietwat verlegen, maar het was toch wel bijzonder.
Er werden regelmatig bijzondere evenementen georganiseerd. Zo waren er de spookweekenden en Harry Potter toneelvoorstellingen. Er was dan een grote kuip met limonade als toverdrankje. De kinderen kregen allemaal een bekertje. Ik stond er als heks bij, met zwarte puntmuts en een zwarte tand!
Ook werd twee weekeinden in december “de Haar Unique” georganiseerd. Wij schonken koffie. Daarna kregen de mensen een rondleiding. Ten slotte was er in de Main Hall een hapje met glühwein, door onszelf opgewarmd in een grote pan. Daarna gingen ze, lopend met een lantaarn, door het park naar het dorp voor een diner. Dit was heel bijzonder en romantisch.
Het kasteel was blij met ons en we kregen jaarlijks een cadeau, waaronder een mooie ets van het kasteel met de handtekening van de baron erop. Die heb ik nog. Daarnaast was er elk jaar een nieuwjaarsreceptie. De “Haarklovers”, nu Vrijwilligersraad, werd al meteen opgezet in 1997.
Wat is er veranderd in die bijna 24 jaar?
Het verschil tussen toen en nu is enorm groot. Ik heb zóveel veranderingen meegemaakt! Zo is het kasteel een officieel museum geworden. Directeuren kwamen en gingen. En natuurlijk de restauratie: die heeft erg lang geduurd maar het is uiteindelijk schitterend geworden.
Bovendien is de winkel een paar keer verplaatst. We hebben in het poortgebouw souvenirs verkocht tot de nieuwe winkel op het stalplein klaar was. Het was een geweldige verrassing, die nieuwe winkel. We hadden een eigen kassa en veel meer souvenirs. Wel hadden we minder contact met de gidsen omdat wij niet meer in het kasteel werkten.
Er waren op een gegeven moment meer dan tweehonderd vrijwilligers actief. Dat moest wel even wennen. Inmiddels ben ik weer gastvrouw en winkelmedewerker in het souterrain. Gelukkig weer in het kasteel. Inmiddels is de winkel daar nu alweer een hele tijd: een schot in de roos.
Wat maakt het vrijwilligerswerk hier zo leuk?
Nog steeds is het heerlijk om te horen hoe prachtig de bezoekers, waar ze ook vandaan komen, het kasteel vinden. Als collega’s hebben wij het ook fijn. Ik werk op een vaste dag en wij hebben een gezellig ploegje. Met veel plezier vertellen we elkaar enthousiaste verhalen over ons werk. Wij zijn trots op ons ‘eigen’ kasteel.
Wat is de leukste gebeurtenis die jij hebt meegemaakt op De Haar in al die jaren?
Soms maak je leuke dingen mee. Een keer kwam een jongedame met haar vriend na afloop naar me toe. Zij vertelde in het Engels dat haar vriend haar ten huwelijk had gevraagd in het kasteel. Dat was best bijzonder. En onze leidinggevende trouwde op de Haar en kwam aan per helikopter, hoe bijzonder is dat?! Er valt zoveel te vertellen.
En, blijf je nog een tijdje?
Inmiddels ben ik 78 jaar en zolang ik gezond blijf hoop ik nog een tijdje te werken op kasteel de Haar. Ik ben graag onder de mensen en daarom past dit werk goed bij me.